TM-41 – sowiecka mina przeciwpancerna (przeciwgąsienicowa)  pochodząca z początkowego okresu II wojny światowej, jedna z wielu które odnaleźliśmy w czasie prowadzonych prac saperskich.

Wprowadzona na uzbrojenie w 1941  w następstwie min TM-35 i TM-39 które zawierały mniej materiału wybuchowego (2,4 – 2,8 kg amonitu lub sproszkowanego trotylu) oraz miny PMZ-40, która była niewygodna  w użyciu. W związku małą skutecznością w/w min w starciu z nowymi niemieckimi czołgami, w trybie pilnym konstruktorzy P.G. Radewicz i N.P Iwanow opracowali nową, większą i mocniejszą minę TM-41.
Mina TM-41 miała cylindryczny korpus o średnicy 25,5 cm, tłoczony z blachy stalowej. W centralnej części pokrywy znajdował się wykręcany korek zaślepiający gniazdo zapalnika, w które władany był zapalnik MW-5 z detonatorem MD-2. Wewnątrz korpusu znajdował się ładunek 4 kg amatolu 80:20.

Zdecydowana większość odnajdywanych przez nas min znajdowała się w stanie całkowitego rozpadu. Odnalezione fragmenty w postaci pokryw górnych i dolnych wraz z tuleją zapalnika. Wyjątkiem stanowiły miny odnalezione na terenach bagiennych w środowisku beztlenowym, które nie uległy jakiejkolwiek korozji czy uszkodzeniu.