Jednym z częstszych, a jednocześnie ciekawszych znalezisk na terenach pobojowisk IIWŚ są niemieckie granaty karabinowe. Pierwsze modele zaprojektowane i wprowadzone do walki już w okresie I WŚ w celu zwiększenia zasięgu rażenia w stosunku do zwykłych granatów rzucanych ręcznie, przy jednoczesnym zachowaniu prostoty użycia przez “szarego” żołnierza i możliwości wystrzelenia z jego etatowego karabinu. W czasie IWŚ granaty karabinowe używane były przez wszystkie strony konfliktu, a pierwszym wprowadzonym do walki był francuski granat VB. Niemieckie granaty karabinowe (niem.: gewehrgranate), potocznie nazywane są nasadkowymi, która to nazwa wzięła się od sposobu ich wystrzeliwania ze specjalnych nasadek montowanych (nasadzanych) na końcu lufy karabinu systemu Mausera (Gewehrgranatgerät 40 i 42) przy użyciu specjalnej „ślepej” amunicji. Do wystrzeliwania z wyżej wymienionych “nasadek” stosowano całą gamę granatów o różnym przeznaczeniu, od odłamkowych przez przeciwpancerne kumulacyjne, dymne, oświetlające aż po propagandowe (zawierające papierowe ulotki). Do najczęściej spotykanych na polskich pobojowiskach należą prezentowane na załączonych zdjęciach, odłamkowy – Gewehrsprenggranate 30 i przeciwpancerny granat kumulacyjny Gross Gewehr-Panzergranate. Celem naszych postów jest szeroko pojęta informacja i edukacja społeczeństwa na temat zagrożeń, które można spotkać zarówno w trakcie celowych poszukiwań jak i prac w ogródku, dlatego nie będziemy w tym miejscu wchodzić w szczegóły budowy technicznej przedmiotów niebezpiecznych.